පළමු කොටස මෙතැනින්
දෙවැනි කොටස මෙතැනින්
"අම්මා කම්කරු වැඩලු කරන්නේ
තාත්තට රස්සාවක් නෑලු,
නිකමෙක්ලු...."
එහෙමයි අපිට දැනගන්න ලැබුනෙ.
එයා අපේ පවුල ට ගැලපුනේ නැහැ.
"වෙන අතක් බලාගනින්."
සම්මානි කිවුවෙ එහෙමයි.
ඒ වගේ දෙවල් හොයලා බලන්න මට එකපාරම මතක් වුනේ නැත්තෙ මං කිසිම වගකීමක් නැති කෙල්ලෙක් නිසාද?
නැත්තන් ඒ කිසිම දෙයක් වැදගත් නොවෙන තරමට ඔයා මට වැදගත් වුණු නිසාද?
අනේ මං දන්නෙ නැහැ.
ඒ කොහොමවුණත්,
ඊට පස්සෙ මගේ ජීවිතේ
පුරවන්න බැරි
හිස්තැනක්
ඇතිවුනා.
ආයෙමත්,
මූණ පැත්තට ඇලකරලා
මං එයා දිහා බලනවා
අවුරුදු දහයකට පස්සෙ වෙසක් කූඩු කඩයක් ඇතුලෙ විනිවිද පේන සුභපැතුම් පතක් අතරින් ඔයාව දකින්න හිතුවෙ කවුද.
ඔයා ටිකක් මහත් වෙලා.
දැන් අර පොඩි කොල්ලා නෙවෙයි.
ඒත් අර ඇස්,
ඒවා තාමත් කොළ පාටයි.
නෑ,
ඒ ඇස් වල මොකක් හරි අඩුවක් තියෙනවා.
අර කණිනිකා වල තිබුණු දුඹුරු ඡායාව නැතුව,
ඒවා ඉස්සර වගේ දිළිසෙන්නෙ නැහැ.
කොළ,
ඒ පිටසක්වල එළිය මගේ ඇස්
ආයෙමත් විනිවිද යනවා.
No comments:
Post a Comment